«Να  ‘μαστε πάλι  εδώ Ανδρέα» τραγουδά ο Ρασούλης ….

Να ‘μαστε πάλι λοιπόν κι εμείς να ευχόμαστε καλό καλοκαίρι, να παρακαλούμε τον Ιούνη να φανεί καλός μαζί μας, λες κι εναπόκειται στη γενναιοδωρία του το πώς θα περάσουμε τις μέρες του, λες κι εμείς είμαστε ήδη καλοί με τον εαυτό μας και τα κέφια μόνο του Ιούνη λείπουν για το αν θα δέσει το γλυκό!

Κι όσο ευχόμαστε ο ένας στον άλλον τα καλύτερα γι’ αυτό το καλοκαίρι είτε προφορικά είτε με σηκωμένο αντίχειρα και καρδούλες στις ωραίες σχετικές φωτογραφίες  των social media, κάποιοι από εμάς, ελευθερώνουμε ταυτόχρονα κι έναν αναστεναγμό στη σκέψη της αντίστροφης μέτρησης για κάθε κομμάτι ύφασμα που λόγω ζέστης αφαιρείται, αποκαλύπτοντας όλο και περισσότερο δέρμα. Δέρμα παχουλό, δέρμα χαλαρό, δέρμα ισχνό,  δέρμα με ραγάδες, φλεβίτιδα, κυτταρίτιδα, κι όποιο άλλο ψεγάδι η τελειομανία μας δεν επιτρέπει. Στο δε ενδεχόμενο της εμφάνισης  σε κοινή θέα με μαγιό, ο αναστεναγμός γίνεται τρόμος και μόνο η αποφυγή (δεν πάω θάλασσα πχ), ως πρώτη σε επιλογή προτίμησης στρατηγική διαχείρισης,  ρίχνει κάπως τον παλμό σε φυσιολογικά πάλι επίπεδα. «Άλλη φορά… αργότερα…όταν θα αδυνατίσω… όταν θα κάνω πλαστική… όταν θα έχω πλακωθεί πρώτα σε γυμναστική…» όταν θα ο,τιδήποτε, λες και ικανοποιείται ποτέ η τελειοθηρία, λες κι αυτά που ζητά είναι ρεαλιστικά, λες και οι ελάχιστοι που πληρούν τα κριτήριά της είναι οι ίδιοι ικανοποιημένοι με την εικόνα σώματός τους και οπωσδήποτε ευτυχισμένοι, γεμάτοι μόνο επιτεύγματα στη ζωή τους.

Η εικόνα σώματος δεν είναι ένας συνδυασμός αριθμών (πχ. η περιβόητη ιδανική αναλογία για τις γυναίκες : στήθος  90cm, μέση 60cm, γοφός  90cm), αλλά το σύνολο των αντιλήψεων, στάσεων, συναισθημάτων και συμπεριφοράς που έχει κάποιος για το σώμα του. Πρόκειται δηλαδή για μια υποκειμενική αίσθηση, που δεν αποκλείεται μάλιστα να διαφέρει από το αντικειμενικό μέγεθος και σχήμα του σώματός μας (πχ. κάποιος με υπερβολικά χαμηλό βάρος να βλέπει το σώμα του παχύσαρκο ή κάποιος παχύσαρκος να βλέπει τον εαυτό του λιγότερο παχύ από όσο πραγματικά είναι).  Ο τρόπος λοιπόν που σκέφτομαι για το σώμα μου (το πώς αξιολογώ  το μέγεθός μου), η συναισθηματική μου στάση απέναντί του (πόσο ικανοποιημένος ή δυσαρεστημένος είμαι), η συμπεριφορά μου ως αποτέλεσμα τόσο της προαναφερόμενης αξιολόγησης όσο και της σημασίας που αποδίδω στην εμφάνισή μου (πόσο επενδύω δηλ. σε αυτήν), συνδέεται με την αυταξία μου και κατ’ επέκταση επηρεάζει πολύ τη ζωή μου.

Χρειάζεται λοιπόν η προσοχή μου, όταν παρατηρώ δυσλειτουργία στην καθημερινότητά μου που αποδίδεται στην δυσαρέσκεια για το σώμα, ως αποτέλεσμα της απόκλισης του εαυτού μου όπως τον βλέπω και τον νιώθω από τον ιδανικό εαυτό που επιθυμώ.  Στη διαμόρφωσή αυτής της δυσαρέσκειας  βέβαια παίζουν πάρα πολλές παράμετροι ρόλο, από την παιδική μας κιόλας ηλικία, όπως

    • Πολιτισμικές επιρροές :
      Ιδίως του Δυτικού τρόπου σκέψης, όπου το λεπτό σώμα είναι συνυφασμένο με πειθαρχία, επιτυχία και κοινωνική αποδοχή
    • Διαπροσωπικές εμπειρίες:
      – Γονείς (είτε άμεσα μέσω επικριτικών σχολίων, συστάσεων και διατροφικών επιταγών είτε έμμεσα ως πρότυπα μίμησης – πχ. η μαμά που κάνει δίαιτα κι ανησυχεί διαρκώς για το βάρος της)
      – Φίλοι & συμμαθητές (υποτιμητικά σχόλια που αφορούν στην εμφάνιση, σε συνάρτηση με την ανάγκη για ομοιότητα κι αποδοχή)
      – Ερωτικοί σύντροφοι (ιδίως για τις γυναίκες, καθώς η ελκυστικότητα είναι συνυφασμένη περισσότερο με την ομορφιά και το λεπτό σώμα, παρά οποιοδήποτε άλλο προσόν)
    • Κοινωνικές επιταγές :
      – Πίεση για σμίκρυνση σώματος στα μοντέλα, με αποτέλεσμα την θεώρηση του λεπτού σχήματος ως ιδανικό, ως αποτέλεσμα του οικονομικού οφέλους για τη βιομηχανία της μόδας, καθώς λιγότερο ύφασμα συνεπάγεται μικρότερο κόστος παραγωγής
      – Μ.Μ.Ε & Social Media (Έμφαση στην εξωτερική εμφάνιση κι «αντικειμενικοποίηση» του σώματος, προκειμένου να καταναλωθούν τα προϊόντα ομορφιάς που υπόσχονται την ελκυστική εμφάνιση, με ταυτόχρονη υποτίμηση της καλλιέργειας του πνεύματος και της αξίας του εσωτερικού πλούτου των ανθρώπων, ως παράγοντες κατάκτησης της επιτυχίας κι ευτυχίας)
    • Προσωπικές παράμετροι:
      – Φυσικά χαρακτηριστικά
      – Προσωπικότητα
      – Γνωστικά σχήματα για την εικόνα σώματος, που αντανακλούν τις βαθύτερες πεποιθήσεις μου για τη σημασία της εμφάνισης και τον βαθμό που επηρεάζει τη ζωή μου
      – Επικέντρωση στα αρνητικά σημεία του σώματος
      – Τελειοθηρικές απαιτήσεις από τον εαυτό, που οδηγούν σε ματαίωση και υπεργενίκευση του αισθήματος αποτυχίας, κάθε φορά που δεν επιτυγχάνω τους μη ρεαλιστικούς στόχους σε σχέση με την εικόνα σώματος
      – Σύνδεση εικόνας εαυτού και αυταξίας με εικόνα σώματος
      – Απορρέοντα συναισθήματα και συμπεριφορές (ντροπή για εικόνα σώματος, χαμηλή αυτοεκτίμηση, αίσθηση αποτυχίας και μειονεξίας, περιφρόνηση εαυτού, κοινωνική εσωστρέφεια, προβλήματα στις σχέσεις, χαμηλή διάθεση, υψηλό άγχος, κινητοποιητική προέκταση της εμφάνισης, δηλ. πόσο σημαντικό είναι για κάποιον να διατηρεί μια ελκυστική εμφάνιση)
      – Στρατηγικές διαχείρισης (πχ. αποφυγή έκθεσης σώματος, κοινωνική απόσυρση, εμμονική ενασχόληση με το σώμα)
      – Αυξημένη πιθανότητα σύνδεσης με κάποιου είδους διατροφική διαταραχή
      – Διαταραχή αντίληψης για το σώμα, ακόμη και περίπτωση σωματοδυσμορφοφοβίας , δηλ. επίμονη ανησυχία για κάποιο μέρος του προσώπου ή του σώματος, που εμπεριέχει οπτική, γνωστική και βιωματική διαστρέβλωση
      – Περίπτωση σεξουαλικής κακοποίησης κατά την παιδική κυρίως ηλικία, χωρίς απαραίτητα ωστόσο να πρόκειται για αιτιώδη σχέση

Για την περίπτωση που η δυσαρέσκεια σώματος δε συνδέεται με διατροφική διαταραχή, οπότε η συνδρομή ειδικών κρίνεται απαραίτητη, αυτό που μπορώ να κάνω για να βοηθήσω τον εαυτό μου να απεκδυθεί λίγη ντροπή μαζί με τα ρούχα που καλείται να αφαιρέσει είναι

  • Αρχίζω να τον φροντίζω περισσότερο : ποιοτική τροφή θρέψης, προσωπική υγιεινή και περιποίηση, κίνηση στη φύση, στιγμές χαλάρωσης και διασκέδασης, κοινωνικοποίηση, ο,τιδήποτε με κάνει να νιώσω χαρά κι απόλαυση. Κάνοντας καλό στον εαυτό μου, ακόμη και σε τομείς που δε φαίνεται να σχετίζονται με την εικόνα μου, μου περνώ το μήνυμα πως αξίζω την φροντίδα, πως σε κάποιον βαθμό με αγαπώ, οπότε και κάπως με αποδέχομαι. Τι θα έκανα για το παιδί μου, για τον αγαπημένο μου φίλο, για τον πιο δικό μου άνθρωπο; Αυτό ας κάνω για μένα, αν δεν είμαι ήδη εκεί, να με αγαπώ δηλαδή αρκετά, ώστε έτσι να φέρομαι και σε μένα.

  • Σταματώ να μου επιτίθεμαι λεκτικά τόσο σε επίπεδο εσωτερικών σκέψεων όσο και υποτιμητικών φράσεων, ακόμη και σε επίπεδο αυτοσαρκασμού. Αν μου βάλω μια ετικέτα στο κούτελο (πχ. χοντρή γουρούνα) θα το πιστεύω όλο και περισσότερο πως αυτό είμαι και έτσι θα συμπεριφέρομαι. Αν κάνω χιουμοράκι στις φιλικές παρέες ή στις στενές διαπροσωπικές σχέσεις με ερωτικό ενδιαφέρον, προκαλώντας το γέλιο στους άλλους με τον αυτοσαρκασμό μου, δε δείχνω τον βαθμό της ευφυΐας μου, αλλά το πόσο ευάλωτη κι αδύναμη νιώθω στο ενδεχόμενο μιας προσβολής ή απόρριψης, οπότε προλαβαίνω τους άλλους στη στροφή και πυροβολώ εγώ τον εαυτό μου.

  • Προσπαθώ να με επαναφέρω στην πραγματικότητα, κάθε φορά που παρατηρώ να βάζω υψηλούς μη ρεαλιστικούς στόχους, να ερμηνεύω ως αρνητικά τα ουδέτερα ή ακόμη και θετικά μηνύματα κι ερεθίσματα , να τείνω να διαβάζω στη μαγική μου σφαίρα τις σκέψεις των άλλων και το μέλλον, να αγγίζω ακραίες συμπεριφορές αδιαφορώντας για την συχνά πολύ καλή επιλογή των ενδιάμεσων επιλογών, να κατηγορώ τον εαυτό μου για πράξεις / παραλείψεις άλλων, να υποτιμώ τα θετικά μου ενώ ταυτόχρονα υπερθεματίζω τα αρνητικά μου, να σκέφτομαι το χειρότερο σενάριο καταστροφής και να κινούμαι λες και ήδη συνέβη.

  • Αποφεύγω να τρώω το τυράκι της παγίδας των μέσων ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης που με θέλουν να συγκρίνομαι με το τέλειο και να βγαίνω λειψός, με μόνη ελπίδα διάσωσης την πολλά υποσχόμενη υλιστική κατανάλωση, αλλιώς την εξαφάνισή μου από τον κοινωνικό χάρτη. Δε με υποτιμώ με συγκρίσεις ούτε με τους συνανθρώπους μου, γιατί ο εγκέφαλός μου θα εστιάσει στα σημεία που θεωρώ πως υπολείπομαι και αντίστοιχα εκείνοι υπερτερούν, ενισχύοντας έτσι την δύναμη του αρνητικού φίλτρου για τον εαυτό μου, την στιγμή που εγώ προσπαθώ να βγάλω από τα μάτια μου τα γυαλιά αυτά. Επιπρόσθετα ως εμβόλιο θωράκισης σε τέτοιες οπτικές, επιλέγω να εστιάζω στα σημεία του σώματός μου που μου αρέσουν, να τα προβάλω, να τα στολίζω, να μην επιτρέπω να τα παρασύρει η λαίλαπα των όποιων θεωρώ αρνητικών.

  • Ασχολούμαι με ενδιαφέροντα που δεν αφορούν στην εικόνα σώματος, αλλά στον εμπλουτισμό των εσωτερικών μου προσόντων και δεξιοτήτων. Αντί να κοιτάζω εμμονικά τον αριθμό της ζυγαριάς μου, ανοίγω ένα βιβλίο που με ταξιδεύει σε κόσμους όπου οι άνθρωποι μετριούνται αλλιώς, διευρύνω τις  γνώσεις μου, την ευαισθητοποίησή μου σε άλλα θέματα… αμέτρητα τα οφέλη του διαβάσματος. Ασχολούμαι με αγαπημένα hobbies, μαθαίνω κάτι καινούριο, κάνω βόλτες, επιδιώκω συναντήσεις, ανακαλύπτω νέα μέρη, διευρύνω γενικότερα τους ορίζοντές μου πέρα από τον καθρέφτη μου.

  • Επανασυντονίζομαι ως προς το τι είναι για μένα το σώμα μου. Μετρώντας το ως ατελές και μένοντας εκεί, νιώθοντας ντροπή κι απέχθεια, ξεχνώ πως αυτό με κρατά στη ζωή, αυτό μου δίνει την απόλαυση των αισθήσεων, αυτό με μεταφέρει σε άλλα μέρη, αυτό με τυλίγει αγκαλιές, αυτό με βοηθά να γευτώ όλα όσα μου ανοίγονται να βιώσω. Όταν λοιπόν το σώμα μου θέλει για παράδειγμα να πάει στη θάλασσα για μπάνιο, αυτό που μου ζητά ουσιαστικά είναι να χαρεί τον ήλιο, μαζεύοντας βιταμίνη D, να αιωρηθεί ανάλαφρο στο νερό, απολαμβάνοντας το χάδι του υγρού στοιχείου, να έρθει σε επαφή με τη φύση και να χαλαρώσει με τον ήχο της θάλασσας που γλύφει την ακρογιαλιά, καθώς συνήθως το έχω κλεισμένο στο αστικό δυσάρεστα θορυβώδες κι αγχώδες τοπίο, να εισπνεύσει καθαρότερο αέρα, να έρθει σε επαφή με ανθρώπους, άλλες εικόνες, ίσως μια ωραία δύση ή ανατολή. Δε μου ζητά να περπατήσω στην πασαρέλα των καλλιστείων στην κατηγορία «μπικίνι», με τους προβολείς στραμμένους επάνω μου και την κριτική επιτροπή με μεγεθυντικό φακό να απειλεί «και το κορμάκι σου θα ψάξω πόντο πόντο» εκτός βέβαια αν είμαι μοντέλο που απαντά σε αγγελία για πρώτη ξαπλώστρα στην Μύκονο με όλα τα έξοδα πληρωμένα.

  • Υπενθυμίζω στον εαυτό μου πως αυτά που χαρακτηρίζονται ως ψεγάδια πάνω μου είναι η ιστορία της περήφανης διαδρομής μου. Οι ραγάδες μου είναι αποτέλεσμα όλων των φορών που κατάφερα να μειώσω το βάρος μου μετά από αξιόλογη προσπάθεια ή ακόμη σπουδαιότερο επειδή έφερα στον κόσμο τη ζωή, τα παιδιά μου. Το χαλαρό μου δέρμα υπάρχει επειδή καταφέρνω να επιβιώσω, μετρώντας όλο και περισσότερα κεριά στην γενέθλια κάθε χρόνο τούρτα μου ή επειδή κατάφερα να μειωθεί σημαντικά το βάρος μου και να σταθεροποιηθεί εκεί. Η φλεβίτιδα μου θυμίζει πόσο πολύ κουράζομαι για να τα καταφέρω όλα όσα απαιτεί η καθημερινότητα ή είναι κάτι που μου κληροδότησαν οι γυναίκες της οικογένειάς μου, μαζί με την μεγάλη περιφέρεια. Οι πολλές ελιές και το ανεπίτρεπτο για γυναίκα τρίχωμα, μου θυμίζουν τον μπαμπά μου, πως είμαι συνέχεια των προγόνων μου, που αν μάλιστα έφυγαν από τη ζωή, η υπενθύμιση αυτή γίνεται ακόμη πιο πολύτιμη. Ποιος έχει δικαίωμα να κρίνει την ιστορία μου και να με κάνει να νιώσω άσχημα για αυτήν; Κι αν το κάνουν κάποιοι που δεν την ξέρουν, πόσο πιο σοβαρό είναι όταν το κάνω εγώ στον εαυτό μου, που όχι μόνο την γνωρίζω, αλλά την έζησα στο πετσί μου με «αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα», όπως λέει κι ο sexy αοιδός;

Και μετά τον Ρασούλη, τον Δάντη και τον Σάκη, κλείνοντας, θα επικαλεστώ τον Δάκη, αλλάζοντας πρόσωπο σε μια αντωνυμία στο τραγούδι του, με την ευχή αυτό το καλοκαίρι να κάνει ο καθένας μας  την υπέρβασή του στα σημεία που την χρειάζεται, προκειμένου να μην στερηθεί τις  χαρές ενός ακόμη καλοκαιριού, καθώς

«Τόσα καλοκαίρια μου’ χαν φύγει από τα χέρια

Τόσα καλοκαίρια που δε … μ’ αγαπούσα…»

Φέτος, έστω ένα κλικ παραπάνω, με αγαπώ, με αποδέχομαι, επιδιώκω τις χαρές κι εμπειρίες που αξίζω. Κι αν δυσκολεύομαι να το κάνω μόνος μου, υπάρχουν άνθρωποι να με βοηθήσουν. Από εκείνους που με αγαπούν με τα πελώρια μάτια της κουκουβάγιας και εστιάζουν στις αξίες μου που προσπερνώ, έως τους εκπαιδευμένους επαγγελματίες ψυχικής υγείας, που έχουν ο καθένας τους  τη δική του φαρέτρα εργαλείων προς τον σκοπό αυτό.

Καλώς ήρθες λοιπόν, μοναδικό καλοκαίρι του 2019!

Σου ανοίγω την αγκαλιά μου να σε υποδεχτώ!