Σε έναν κανονικό καθρέφτη συνήθως αναζητούμε επιβεβαίωση της ομορφιάς και θελκτικότητάς μας, όλα όσα πιστεύουμε πως χρειάζεται να δείχνουμε για να είμαστε αρεστοί κι αποδεκτοί από τους άλλους, να πληρούμε τα κριτήρια των απαιτήσεων του ερωτικού συντρόφου, της επικριτικής μαμάς, των ματιών που [...]
«Είπα να φύγω μα με κράταγε η λύπη. Είπα να μείνω, αλλά είχα κουραστεί…» Είναι καταστάσεις, σχέσεις, υλικά πράγματα που έχουν σημαντική επιρροή επάνω μας και μας καθηλώνουν, ενώ το βλέπουμε πως η παραμονή εκεί είναι πνιγηρή. Μένουμε εγκλωβισμένοι εκεί, ακίνητοι λες και [...]
«Να ‘μαστε πάλι εδώ Ανδρέα» τραγουδά ο Ρασούλης …. Να ‘μαστε πάλι λοιπόν κι εμείς να ευχόμαστε καλό καλοκαίρι, να παρακαλούμε τον Ιούνη να φανεί καλός μαζί μας, λες κι εναπόκειται στη γενναιοδωρία του το πώς θα περάσουμε τις μέρες του, λες κι εμείς [...]
Πόσες φορές θεωρήσαμε ως δεδομένες κάποιες συνθήκες ή ανθρώπους, πως θα μας περιμένουν απαράλλαχτοι, σταθερά εκεί, μέχρι να καταλήξει επιτέλους σε απόφαση η σχετική αμφιθυμία, να πειστούμε πως αξίζουμε και μας επιτρέψουμε την εμπειρία, ή να έχουν προηγηθεί όλα όσα στην τάξη των απαράβατων [...]
Παρόλο που γεννιόμαστε απόλυτα εξαρτημένοι από φροντιστές, όσο προχωράμε στα αναπτυξιακά στάδια κι αποκτούμε δεξιότητες, οι άνθρωποι προσπαθούμε να είμαστε αυτάρκεις. «Μόνο μου» φωνάζει το παιδάκι, ορθώνοντας το ανάστημά του την ώρα που πασαλείβεται με το κουτάλι να βρει το στόμα ή παλεύει να βρει [...]
